<!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; text-align:right; direction:rtl; unicode-bidi:embed; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;} div.Section1 {page:Section1;} -->

فلسفه واژه ایست یونانی که از2 بخش(دوستدار=philo)(فرشته حکمت=sofia)تشکیل شده است sofia اله ی حکمت ، دانش ، علم و درستی است

در فارسی بنا به ترجمه مساوی است با حکمت= ، حکمت=راستی ،درستی، عدل ودر واقع حکمت جنبه ای عملی دارد

3 نظریه درمورد اولین بار استفاده از این نظریه وجود دارد:1)فیثاغورث   2)هرودت به نقل از کرسیوس   3)سقراط

اما نکته مهم این است که بر خلاف پدید آمدن این واژه در زبان یونانی این کلمه در یونان رواج پیدا نکرد است  و واژه فلسفه پس از برخورد فرهنگ ها در زمان نهضت ترجمه به وسیله ی مسلمانان رایج گشت و آن چنان پیش آمد که در اواخر قرون وسطی که کتب اسلامی ترجمه میشدند واژه ی فلسفه و کتب فلسفی جایگاه خود را باز یافتند آنچنان که ابن سینا  را بزرگترین شاگرد ارسطو خوانده و چه بسا جایی که سخنان استاد نامفهوم است از سخنان شاگردش به عنوان حرف استاد یاد میشود